Je voelt je niet vrij. Je vindt het moeilijk om patronen te doorbreken en komt hierdoor niet echt verder in je leven. Je bent geneigd over je grenzen te gaan, om de ander maar te pleasen. Maar ook, omdat je zelf eigenlijk niet echt weet wat je wel wilt. Het leven is ok, maar echte zingeving mis je; je leeft van activiteit naar de volgende. Je weet niet wat je echt ten diepste wilt of durft hier niet naar te leven. Je houdt jezelf tegen. Je blijft hangen in bepaald gedrag waar je niet zelf uitkomt. Je weet dat er iets mag veranderen, maar hebt geen idee hoe..
Erkennen wat er in jou speelt en wie je werkelijk bent, maakt je vrij.
Het vraagt moed toe te laten wat je nu nog uit de weg gaat door je leven in te richten zoals anderen het van je verwachten. Het vraagt moed jouw waarheid onder ogen te zien. Maar zolang je dat niet doet, zul je voelen dat je niet leeft vanuit wie je werkelijk bent. Niet écht.. Je zult vastlopen, niet echt tevreden zijn, weinig energie hebben en blijven hangen in wat hierboven beschreven staat.
Je zou het wel willen: je hart volgen en doen wat jou echt gelukkig maakt, maar iets houdt je tegen.
Het vraagt je dingen los te laten en juist dit voelt zo spannend. Mensen, overtuigingen, patronen, plaatjes. Hierdoor zijn veel mensen (en jij misschien dus ook wel..) geneigd te kiezen voor veiligheid: ”laat maar. Het zal wel aan mij liggen. Ik kan mezelf beter aanpassen. Het gaat vast wel voorbij. Misschien als ik een andere baan of nieuwe relatie zoek, gaat het beter”. Soms wordt dit ook nog versterkt door je buitenwereld: ”zo erg is het toch allemaal niet, je moet je gevoel wat meer leren loslaten”.
Maar als je voelt dat het blijft knagen, dat je niet werkelijk jezelf kunt zijn (want: who is she?!), dan is het tijd om toch dat pad te gaan bewandelen.
Op die manier word je innerlijk vrij. Is je buitenwereld een weerspiegeling van welke richting je op mag bewegen en wat je te doen hebt.
Om te weten wat je werkelijk verlangt en bent, dien je te weten wat je niet bent en wil.
Sometimes you gotta learn the hard way..
Vastlopen in je leven helpt je om dichter bij jezelf te komen, als je dit aan durft te kijken.
Het is makkelijker om niet je volle potentie te leven. Aan de oppervlakte heb je het dan ook prima voor elkaar, maar ergens diep van binnen voel je: er is meer, ik kan meer, ik wil meer!
Dit is wat ik zo herken. Lange tijd heb ik gezocht naar dat wat dieper in mij verscholen lag. Het leven was prima, maar toch voelde ik me begrensd. Begrensd om te doen wat ik werkelijk wilde doen. Ik had nog geen idee wat dat precies was, maar ik wist dat het verscholen lag onder een laagje van patronen en het volgen van verwachtingen van anderen.
Onverwerkte emoties, overtuigingen, invloed van je familie(geschiedenis) en andere factoren hebben invloed op waarom je doet wat je doet. Je hebt moed nodig om dit aan te gaan. Als jij altijd weg gaat wanneer je weerstand tegenkomt, kun je nooit groeien.
Inmiddels is weerstand voor mij altijd een opening om mezelf dieper te leren kennen en mezelf tot uiting te brengen. Het leven is mijn grootste leerschool. Ik probeer benader het leven als een ontdekkingsreis, waarin de basis in mezelf en mijn gezin het fundament zijn om deze reis aan te kunnen gaan.
Veel mensen zijn zo ver weg van hun natuur, dat het een tijd duurt voordat ze beseffen dat het ongemak in hun leven, wegwijzers kunnen zijn op jouw pad. De vraag is: wanneer ga jij luisteren?
Ik hou van mijn werk, omdat ik mensen mag helpen vrij te worden. Dankbaar ben ik voor de kwetsbaarheid, openheid en beweging in sessies. Jezelf worden is het meest vervullende dat er is, ook al is de reis soms hobbelig.
